Vanochtend natuurlijk eerst onze Gerard weer een poosje 'entertainen' en omgekeerd. Want het wordt een steeds grotere clown. Een dierenagent kwam op verzoek langs maar ik moest met Maja en Feestje naar Sofie. Bij Maja zijn de nog resterende hechtingen
verwijderd, gedeeltelijk waren ze al opgelost. Het zag er heel goed uit! Gelukkig maar. Donderdag komt de trimster en daarna kan Maja op zoek naar haar ultieme voor altijd thuis huis. Feestje haar oren waren ook veel schoner/beter dan drie weken geleden. De
restanten van het vloeien zijn nog enigzins zichtbaar maar haar hele buikstreek voelt goed dus rustig wachten op volledig herstel.
Na het vertrek bij Sofie stond ik met autopech op de toerit naar de snelweg. Wat een film, maar wel
een hele slechte. De mevrouw aan de telefoon wilde een straatnaam maar die zie ik over het algemeen op snelwegen niet zo vaak zichtbaar aangegeven staan. De auto ging niet meer op slot, de honden zaten erin en ik kon eën heel eind gaan lopen met het doel
de lokatie door te kunnen geven. Aanbellen aan huizen waar niemand thuis was. Uiteindelijk zag ik iemand in een weiland met paarden. Ik erheen. Op dat moment met de verbinding met de hulpdienst verbroken. Het hele beltraject met keuzemenu leverde dit keer
een vriendelijke man als gesprekspartner op. Die hoefde geen nadere lokatie dus terug naar de auto. Feestje vond het allemaal best, Maja sliep rustig in haar autobench. Inmiddels was Jan onderweg met de camper om in ieder geval de honden op te halen.
Ik had inmiddels een kort bericht op mijn privé facebookpagina geplaatst. Els de Strooper is in die regio woonachtig, was op weg naar huis en was zo lief om de omweg te maken en om mij even gezelschap te houden. We hebben de honden in de camper gezet,
Jan kon huiswaarts waar er dan natuurlijk ook weer heel veel wachten op de structuur die ze gewend zijn. De hulpdienst liet weten dat ik terug mocht bellen als ze 2 uur later nog niet gearriveerd waren. Die mochten mij echter slechts tot net over de Nederlandse
grens helpen. Zucht!
Uiteindelijk arriveerde er een aller vriendelijkste man. Die me na een vluchtige blik onder de motorkap al wist de vertellen dat het einde van de auto een onomkeerbaar feit was. Hij nam zijn telefoon ter hand, heeft
gepraat als Brugman en uiteindelijk mocht hij de auto op de takelwagen hier thuis afleveren. Els bracht mij naar huis en ik ben haar ongelooflijk dankbaar voor alle geboden hulp én voor het aanbod om de komende dagen beschikbaar te zijn voor het vervoer
van de dieren mocht daar nood aan zijn.
Eenmaal thuis loop je dan 'heerlijk' achter de feiten aan maar het is niet anders. We moeten zoeken naar een oplossing, vervanging auto. Het bedrijf waar we hem een week of 7 geleden hebben aangeschaft
was vandaag gesloten. Dus daar gaan we morgen weer mee verder.
Methond Bas gaat het stukken beter. Het stompje, restant staart, oogt rustiger en hij linkt ook minder gedreven om er onophoudelijk aan te zitten. Ziggy had wat ontstekingsreactie
op de hechtingen van zijn neus maar ook dat gaat wat beter.
Als de kleine binnenshuis hondjes eten mogen de kleine Kattine hondjes naar buiten. Ook Grom. Die schudde met zijn koppie en dat deed mij besluiten om hem op de bar te zetten
om in zijn oren te kijken. Dat verliep niet erg succesvol. Hoe zal ik het netjes zeggen, hij liet merken dat hij dat toch liever niet heeft.
Ik zou morgen de hond met teckelpootje ophalen die, bij voorkeur met gezwinde spoed,
het asiel moet verlaten. Dat gaat dus niet lukken. Als het asiel vervoer heeft, is hij hier uiteraard welkom. Als dat niet het geval is, moet het even wachten...