Ik weet niet zo goed hoe ik de dag van vandaag onder woorden kan brengen. Vroeg begonnen en terwijl ik nog voerde bracht Jan Maaike en Truus naar de dierenarts voor sterilisatie. Toen hij terugkwam paar benches ingeladen en Jeanet opgepikt. Daar voor
de deur nog even naar Bert gebeld want die had gisteren via de mail gevraagd of ik rond 10 uur contact op wilde nemen over de gezondheid van Buddy die nog steeds in zijn trainingscentrum verblijft. Een trainingscentrum wat ik eerder geheel onterecht veroordeelde
want ik heb Buddy daar zijn allerlaatste kans gegund en dat is tot op heden erg succesvol. En dat gaat nog steeds goed maar nu leek hij niet 100% gezond. Of er budget is om daar onderzoek te laten doen. Maar even een slag om de arm, door het Corona-virus zijn
de omstandigheden anders en het zou nog kunnen dat hij daardoor 'anders' is. Dat wordt dus even afgewacht en anders volgt nader onderzoek. Na het gesprek de weg vervolgd, 2 honden ophalen.
De herderin wilde maar wat graag mee. De
Springer Spanje was te bang om te bewegen en werd voortgesleept. Jeanet heeft haar gedragen. We hebben een zieke pup gespot die we niet meekregen, het viel ons emotioneel zwaar! De beide honden gingen vanwege plaatsgebrek naar het pension, we hadden dus een
behoorlijke omweg voor de boeg. Het liefste hadden we het spanieltje mee naar huis genomen vanwege haar grote angsten maar we zouden na thuiskomst proberen een plekkie te maken voor de 4 achtergebleven honden van, laat ik het voorzichtig schrijven, de ietwat
bijzondere eigenaar. Ik kon 4 honden in 1 unit kwijt maar het pension wilde geen 4 honden vanwege het extra werk en de minimale personeelsbezetting.
We hebben het bange hondenmeiske die 2 keizersnedes achter de kiezen blijkt te hebben
met spijt in het pension achtergelaten. Die angst bleek geheel ongegrond zou later blijken maar dat wisten we toen nog niet. Wij op huis aan. Even wat drinken, pillen innemen en Jan ging tussentijds de 2 gesteriliseerde teefjes ophalen. Wij hebben alles voorbereid
voor de komst van de 4 honden, een waar puzzeltje gelegd maar het zou moeten lukken. Contact met dierenagent die ook nog eens in zijn vrije tijd mee zou helpen om de situatie in te schatten en de honden te vangen. Jeanet en ik naar de plaats van bestemming,
onderweg werden we gebeld. De bijzondere man bleek terug thuis en niet van zins de honden af te staan... Onverrichter zaken terug naar huis. Daar geregeld dat Maaike, het gesteriliseerde hondje morgen kon gaan logeren. Daar zou ze aan het riempje leren lopen
en kennismaken met haar aspirant adoptant. Nathaly en ik namen ook nog telefonisch de nieuwkomers door waar zij zich grotendeels over zal ontfermen. Op dat moment kwam Jan binnenstormen. Maaike bloedde ernstig en had ook opeens een mega-zwelling onder haar
buik. Ik vreesde voor een inwendige bloeding en daarmee ook voor haar leven. Dierenarts gebeld, anderhalf uur later konden we langskomen.
Intussen gevoerd en bij Beagle Aïda haar oogje schoongewassrn en gestippelde. Jeanet naar
huis gebracht. Maaike blijkt een bloeding te hebben maar aan de buitenkant van de wond dus bloed in haar buikholte. Doodeng maar volgens de dierenarts niet levensbedreigend. Hondenbosje verbouwd zodat we iets hebben om de wond te beschermen en niet op haar
zwelling drukt. Nu ben ik de mensen die ik had voor de hondjes die nu niet komen daarover te informeren. Daarna even wat te eten maken en ik ben totaal kapot! Maar er rest nog een stevige avondronde met al die patiënten die aparte zorg behoeven. Het was
fijn geweest om morgen de zorg voor Maaike al over te mogen dragen maar dat is op dit moment niet verantwoord. We gaan het weer wel redden maar voor nu is het even heftig, erg heftig!
En dan net als ik denk, genoeg hondemleed gezien!
Als jezelf benieuwd wordt naar hoelang een dierenminnend mensenlijf zoveel dierenleed aan kan, ontvang ik een filmpje en foto's van een Springer hondenmeiske die heel voorzichtig laat zien dat ze misschien toch nog wel zin heeft in dit leven. Dankjewel lieve
Jade, dat was precies wat ik nodig had...