Dagboek van Els

De dag van vandaag voelt een beetje als de vierdaagse, maar dan alle 4 de dagen in 1 dag. Vanochtend uit bed, voeten en een snelle bak koffie om de auto in gereedheid te brengen met benches. Door wind en regen op pad, drie honden opgehaald. Daarmee thuisgekomen hun pleegadressen geregeld. Ze werden allen apart opgehaald. Bianca bracht twee geweldige diamond paintings voor de veiling. Tussendoor eten gekookt. Pannetje soep voor Joyce. Yo heeft kleine pup Nomo opgehaald dus die is nu bij zijn hele echte eigen voor altijd thuis-huis. Alles geregeld voor de komst van de kleine hondjes die morgen worden gebracht en heel veel telefoontjes gepleegd voor nog 3 honden die op ons rekenen. Cor en Marjolein hebben de grote plexiglas platen geplaatst voor het gaas in de ren van het Marga-huis. Dat scheelt echt een pak met tocht en vocht voor de dieren die daarin verblijven. Ik reed vroeg in de avond nog even op en neer naar Bergen op Zoom. Voeren en zelf eten. Morgen komt voor de tweede maal een mogelijke adoptant naar hondje Miss Daisy kijken. Voor nu is het alweer tijd om de honden uit te laten, medicijnen uit te delen en ogen spoelen/druppelen van de grote jongens! Daarna wacht de elektrische deken, het liefst voor een permanent verblijf van zeven weken... 

Poes Daisy staat in bench bij ons in de woonkamer op de eettafel. We zijn er nog niet uit of we haar ter adoptie aanbieden of in het Kattenwoud houden. De corona mentaliteit maakt ons onzeker betreffende de drijfveren om een dier aan te schaffen. Verder zijn we ons te pletter geschrokken. Er zouden deze week dus vier honden komen, nu liggen er niet te negeren aanvragen voor 8 honden. En als wij het niet doen, dan houdt het dus gewoon op voor deze dieren. De huidige eigenaren willen er niet eens over nadenken om ze elders af te staan. Mits een andere organisatie al de bereidheid zou hebben om ze op te willen nemen. Maar ik begrijp de kwetsbaarheid van de huidige houders, zeker vanwege de wijze waarop ze heden ten dagen door het slijk worden gehaald. Dat maakt ze kwetsbaar en het staat ze volkomen vrij om op een andere manier, voor hen zonder risico, afscheid te nemen van deze dieren.