Dagboek van Els

Wat een gekkenhuis. Zelfs nachtelijke perikelen en telefoontjes. Zorgen om een lieve vriendin en bergen werk voor, door heel veel dieren in de opvang. Morgen komt er nog een hondje terug, dat kan er ook nog wel bij. Omdat er een aantal dingen spelen waar schijnbaar niemand bij kan helpen is het fijn dat er een aantal katten zijn besproken en vrijdag hun nieuwe thuis mogen vinden. Vertrouwd opvangadres heeft Godzijdank aangeboden dat de twee Cavaliertjes bij haar in opvang mogen. Uiteraard wel na echo op eventuele drachtigheid. Van daaruit zou dan ook de sterilisatie plaats kunnen vinden. Gozer wordt vrijdag gecastreerd. Het is een bolderkar zonder rem... Vanavond, vannacht nog talloze berichten beantwoord. Een groot aantal berichten is ook niet echt zinvol. Echt, wie een gemakkelijk hondje zoekt voor zijn 87 jarige moeder moet echt niet bij ons zijn. Twee katten van een overleden mevrouw waarvoor niets is geregeld, helaas kunnen wij daar niets voor betekenen. Een mevrouw met de vraag of haar dochter met beperking onder onze begeleiding hier mag vrijwilligen. Alhoewel ze wel wil overleggen of een passende vergoeding voor haar dochter tot onze mogelijkheden behoort. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Daarnaast zijn Jan en ik ook nog niet topfit en dat helpt ook niet echt mee....

Gelukkig juist vandaag leuke berichten van herplaatste dieren. De kittens, de gisteren herplaatste Bibi die het fantastisch doet. Herder Bikkel die alweer jaren bij een lieve familie in Emmen woont en zijn 9e verjaardag vierde in goede gezondheid. Ja, wat we doen is geweldig maar het is niet altijd geweldig om te doen! Vannacht eerst maar eens proberen te slapen... 

Vannacht redelijk geslapen en het ging vandaag ook duidelijk beter. Dus snel aan de gang. Uitlaten, voeren, waterbakken en de nachtelijke ongelukjes opruimen. Daarna om boodschappen en ik was helaas niet de enige met dat plan. Wat een drukte! Bij thuiskomst snel de lunch voor de grote honden gemaakt. Jan reed om houtkorrel voor de kattenbakken. Jeanet en Miranda deden de units, Bab de boekhouding. Kat Bibi werd opgehaald na het geslaagde huisbezoek van Hans gisteren. Wat een match made in heaven! Komt vast helemaal goed! Na hun vertrek ben ik gaan koken voor een paar dagen. Weer voeren en snel naar Bergen op Zoom want ik werd gemist. Pas laat op de avond terug. Paar telefoontjes, eten maken en daarna konden we alweer aan de laatste rondes beginnen want we hebben op dit moment veel verschillende rondes. Medicijnen uitdelen, bed opmaken en dan erin duiken. Morgen weer een dag..   

Deze opportunist dacht dat je met klachten, negatieve zelftest en vragen bij een huisarts terecht kon. Vergeet het maar! Dus we kachelen en snuiteren voort. Het zal wel een ordinaire zware verkoudheid zijn maar het is hardnekkig en enorm vermoeiend. Op mijn vraag of ik kwaad kon voor mijn 92 jarige vriendin kreeg ik als reactie dat het verplegend personeel/thuiszorg ook werkte bij een verkoudheid met negatieve test. Ohhh! 

Wat ik wel geleerd heb de afgelopen dagen is dat we veel hebben, teveel als je allebei beroerd bent. Het vergt al kunst en vliegwerk om al het werk hier gedaan te krijgen maar als je beroerd bent ontneemt de hoeveelheid dagelijks werk wat je wacht al de moed om uit bed te komen. En met zoveel snot in je hoofd lijkt er weinig plaats voor opslag om afspraken te registreren. Kortom, het loopt een beetje over. 

Hans deed vandaag een huisbezoek in Amersfoort voor kat Bibi. Dolenthousiast en morgen wordt Bibi opgehaald. De Maine Coons kregen gisteren bezoek en ook daar is er nog één van besproken. De nieuwste opvanghondjes doen het goed. Snel afspreken voor neutralisatie en het bestrijden van de andere kwaaltjes waarna ze op zoek kunnen naar een eigen thuis inclusief eigen verwenmens. Alhoewel ik bij één van de Cavaliertjes vrees voor drachtigheid. Dat dus eerst maar eens laten controleren.   

In goede samenspraak met het desbetreffende asiel en Chow rescue een oplossing kunnen vinden voor een niet gemakkelijke Chow dame die in het asiel verbleef. De Chow was als vondeling in het asiel beland, chip niet geregistreerd en er heeft zich nooit een eigenaar gemeld. Wellicht gedumpt... Hoe dan ook, ze is nu weer op weg naar een goede kans op een mooi leven. Tof dat we het allemaal zo samen konden regelen. 

Ik ben nog steeds erg beroerd en blijf zoveel mogelijk uit de buurt van mensen. Ik kan onmogelijk naar Joyce, dat is echt niet verantwoord maar wel heel vervelend. Mezelf even netjes in acht nemen geeft misschien nog het beste resultaat. Proberen het huis net ietsjes warmer te stoken! En uiteraard zorgen dat de zorg voor de dieren gecontinueerd wordt. Nu ook maar één beetje bezig met allerlei administratieve kl**e klusjes die zijn blijven liggen omdat ik er anders niet aan toe kom. 

De Maine Coons hebben zojuist bezoek gehad en de mensen leken erg geïnteresseerd, zelfs in twee van hen. Uiteraard moeten ze er een nachtje over slapen maar het lijkt goed. Natuurlijk heeft Jan dat bezoek begeleid want die is alweer redelijk fit en heeft natuurlijk ook de nodige afstand gehouden...