Bericht geplaatst 1 juni 2014!
WHERE DO I BEGIN TO TELL THE STORY OF HOW GREAT A LOVE CAN
BE….
Oftewel de sprookjesachtige ontknoping van een ‘hondenjongensboek’.
Onze DALI lijkt het zelf te hebben geschreven…
Begin april 2014 uit een auto gedumpt. Het begin van een
levensgevaarlijk zwerftocht door de regio’s Wuustwezel, Essen en Roosendaal.
Grenspolitie kon hem niet te pakken krijgen omdat de (inmiddels gewonde) hond
zich niet liet benaderen. Op 30 april laat Jolanda haar honden uit en staat
slechts een fractie van een seconde ‘oog in oog’ met de hond die in blinde
paniek zijn weg vervolgde. Zij roept de hulp in van diverse instanties
waaronder ook die van Dier en Project. Vanaf dat moment draait hier alles om de
voortvluchtige hond en onze volledige dag- en nachtplanning inclusief routebeschrijving
zal ik u besparen. We worden wanhopig op het moment dat hij gedurende het
spitsuur besluit om tot tweemaal toe de A58 over te steken. Daarna verliezen we
hem wederom uit het oog.
De hond bleek aangereden te zijn op een industrieterrein.
Hij ligt ‘verdoofd’ aan de kant van de weg totdat de mensen bijna bij hem zijn,
dan springt hij op en vervolgt zijn weg. We slapen zowat niet meer en krijgen
amper nog eten door onze keel. Vrijwilligster Jolanda gaat nog steeds voorop in
de zoektocht en geen melding ontgaat haar. We prakkiseren maar vinden geen
andere mogelijkheid dan de aanschaf van een vangkooi. Vriendin Nique begint een
intensieve telefonische zoektocht naar een verkooppunt. Op zaterdagavond blijkt
een leverancier bereid om Els op te wachten die nog snel even 3 uur in de auto
springt om die kooi op te halen. En dan wordt het stil rondom de hond….
Omdat de eerder gewaarschuwde organisaties/autoriteiten
niets zinvols, noch diervriendelijks bijdragen aan de zoektocht besluiten we
een oproep te plaatsen op de facebookpagina van Dier en Project. Op maandag 5
mei worden we gebeld door een medewerkster van het ALDI distributiecentrum te
Roosendaal. De hond wordt daar met regelmaat gezien, ze hebben al diverse
instanties verwittigd maar die komen niet in actie indien ze de hond niet te
pakken hebben.
En dat is nu juist datgene wat niemand tot op heden is gelukt. De hond laat
zich tot op nog geen honderd meter benaderen.
We springen in de auto en maken kennis met zeer begane,
hulpvaardige directie én medewerkers van het ALDI distributiecentrum. We zien
de hond op afstand, verkennen de plaats waar hij zichzelf van voedsel voorziet
en plaatsen tegen de avond de vangkooi. Uiteraard mogen wij gedurende de
nachtelijke uren het terrein niet betreden maar er worden telefoonnummers
uitgewisseld.
Om half vijf in de vroege ochtend van 6 mei worden we gebeld. Hond in de
vangkooi!
Daar ligt een hond die berust ‘in zijn lot’ maar er is
eigenlijk ook direct sprake van wederzijds vertrouwen. Els ligt een poosje
naast zijn vangkooi, beloofde hem veiligheid en gaf hem de naam DALI. Uit een
soort van eerbetoon aan de medewerking van de ALDI werden die letters door elkaar
gehusseld tot deze krachtige en veelzeggende hondennaam. Dali krijgt een riem
om en springt zelf in onze auto. Eenmaal
thuis in onze opvang blijkt het een schat van een hond die helaas niet gechipt
is.
Goed eten, even rusten, een kleine wandeling, talloze teken
verwijderen…. Weer even rusten en dan een bezoek aan de dierenarts. Wederom tevergeefs
checken op een chip. De hond heeft een fikse brandwond, waarschijnlijk veroorzaakt
door een knalpijp tijdens een aanrijding, een tijdelijke longbeschadiging en
dan komt er iets heel vreemds aan het licht. De hond moet vlak voor zijn ‘dumping’
een dubbele (redelijk kostbare) medische behandeling hebben ondergaan. De
eigenaar moet daar meer over kunnen vertellen. Hij wordt geënt, gechipt,
behandeld aan verwondingen, oude hechtingen worden verwijderd, ontvlooid en
ontwormd. En dan begrijpen we het echt niet meer. De ondergane operatie…. en hij gedraagt zich als een trouwe vriend, huishond. Dan
begint onze lange zoektocht naar ‘zijn mens’ want wat heeft zich hier in
Godsnaam voor bizar verhaal afgespeeld….
Helaas pindakaas, geen baas te vinden en in overleg met de autoriteiten
wachten we geduldig af. Intussen knuffelen wij er lustig op los. Voorzichtig
proberen wat wel en wat niet kan want de ‘gebruiksaanwijzing’ van een hond in
een vangkooi is slechts een onbeschreven blad. Dali is super sociaal tegenover
mensen en andere honden. Bang van auto’s maar dat is niet zo verwonderlijk. Ook
behept met grote verlatingsangst: ook niet zo vreemd want als er ooit een hond
bruut werd verlaten dan is hij het wel! Dat kost ons een paar kozijnen die
werden ‘gesierd’ met zijn tandafdrukken maar ook die zijn inmiddels weer in ere
hersteld. Jolanda is zijn trouwste fan, zijn grootste liefde en dat alles is
geheel wederzijds! Dagelijks wandelen ze urenlang en Dali heeft inmiddels meer
van onze wijde omgeving gezien dan menig regionaal inwoner. We zien hier het
wonder gewoonweg geschieden. Jolanda en Dali, mens en dier: voor elkaar voorbestemd!
Afgelopen maandag werd Dali gecastreerd. Een noodzakelijk
kwaad als opvangdier bij Dier en Project want bij voorkeur herplaatsen wij
uitsluitend geneutraliseerde dieren. Er zijn er immers al teveel die nog een
goed thuis zoeken en aan vermeerdering van het overschotprobleem wensen wij op
geen enkele manier bij te dragen. Dali gaat bij Jolanda en haar man Ivor ‘logeren’
en kruipt direct onderhuids in beider harten. Hij gedraagt zich onderdanig
tegenover zijn soortgenoten waarmee hij bank en huis deelt. Hij laat de katten
met rust…. En daarmee is er voor eens en voor altijd een geweldig goed einde gekomen
aan de zoektocht van onze aller DALI! Hij heeft zijn ‘voor altijd thuis droomthuis’
gevonden nadat hij de ergst denkbare hondennachtmerrie moest doorstaan!
Lieve mensen, het was voor ons als absolute vrijwilligers
van Dier en Project een geweldig groot hart onder de riem om te mogen ervaren
hoe u allen heeft meegeleefd met zijn en onze zoektocht en zijn in
veiligheidstelling. De hartverwarmende woorden en zelfs de cadeautjes die Dali
mocht ontvangen. Dank daarvoor! En uiteraard houden wij u ook in de toekomst op
de hoogte van het wel en wee van ‘onze’ DALI!
=====================================================
BERICHT: 26 MEI 2014.
Dali verblijft nu drie weken in de opvang, we hebben alles gedaan om hem te herenigen met een eventuele eigenaar maar die heeft zich niet gemeld.
Vandaag wordt Dali gecastreerd. Zijn 'herstel' zal plaatsvinden binnen huiselijke sfeer bij Ivor en Jolanda. En daarna zien we verder!
======================================================
Zwervend, volledig in paniek en volstrekt onbenaderbaar werd
hij wekenlang gesignaleerd in de opeenvolgende regio’s: Wuustwezel, Essen en
daarna Roosendaal. (Alwaar onze vrijwilligster Jolanda hem tegen het lijf liep
en onze hulp inschakelde.) Mensen menen gezien te hebben dat hij begin april in
de buurt van de Berkenbeek Nieuw Moersesteenweg te Wuustwezel uit een auto werd
gezet en dat toen zijn lange en levensgevaarlijke zwerftocht is begonnen. Maar
dat hebben we uiteraard uitsluitend van ‘horen zeggen’.
Tijdens zijn vlucht overleefde hij een fikse aanrijding die
ferme blessures/verwondingen achterliet. Ook besloot hij om gedurende het
spitsuur meermaals de A58 over te steken. En dat leverde niet alleen voor hem
levensgevaar op!
Op maandag 5 mei werden wij gecontacteerd door een
medewerkster van het distributiecentrum van de ALDI te Roosendaal. De hond was
daar meerdere malen gezien en diverse instanties waren al gewaarschuwd maar
weigerde enige actie te ondernemen. Ze moesten maar terugbellen zodra de hond
gevangen was en dat was nu dus juist het onmogelijke want hij liet zich tot op
nog geen 100 meter benaderen…
Met de fabuleuze medewerking van directie en personeel van het
distributiecentrum ALDI te Roosendaal is het ons gelukt om de hond te vangen
met behulp van een vangkooi. En ik weet dat over die methode de meningen zijn
verdeeld maar in zijn geval was het dus daadwerkelijk ‘de dood of de gladiolen’.
En in de nacht van maandag 5 op dinsdag 6 mei bleek onze vangpoging succesvol!
Dan mag je dus na een wekenlange zoektocht een totaal onbekende
en eerder onbenaderbare herder uit een vangkooi gaan halen en dan klopt het
hart in je keel… Totdat je hem diep in de ogen kijkt: ogen die onmiddellijk onvoorwaardelijke
trouw beloven aan degene die plat op haar buik naast hem ligt. Je neemt de tijd
om kennis te maken en je neemt vooral geen risico want zijn vlucht is ten einde
en boven alles moet worden voorkomen dat hij wederom op de vlucht slaat.
Maar op de één of andere manier is er bij hem een soort van berusting
en wederzijds vertrouwen. Ik doe hem een riem om en hij springt gewillig in
onze auto. En dan kom je thuis in de opvang met de liefste hond die je maar
kunt bedenken. Geen afgerichte herder maar een absoluut voormalig geliefde familiehond…
Heeft hij potdorie geen chip! De hond
kreeg van ons de naam Dali, uit een soort van eerbetoon werden de letters van
de ALDI doorheen gehusseld tot deze veelzeggende hondennaam.
In de middag een kleine wandeling en toen dat allemaal goed
ging besloten we hem meteen te laten behandelen en controleren bij een
dierenarts. De hond had een (tijdelijke) longbeschadiging en brandwonden ten
gevolge van de aanrijding. Hij werd geënt, ontwormd, ontvlooid en talloze teken
werden verwijderd. Na een dubbelcheck op de ontbrekende chip, kreeg hij van onze
dierenarts wel een chip want wij willen hem nooit meer uit het oog verliezen.
Maar de hond heeft ook redelijk recent een aantal medische behandelingen
ondergaan, die we hier niet bekend maken maar waar de eigenaar ons absoluut meer
over kan vertellen.
Inmiddels verblijft Dali twee volle weken bij ons in de
opvang. We blijven ons verbazen hoe het in Godsnaam mogelijk is dat niemand hem
mist. Dali is een wereldhond! Op dit moment uiteraard een beetje bang van auto’s
maar ook dat gaat iedere dag een klein beetje beter. Vrijwilligster Jolanda trekt er dagelijks
urenlang met hem op uit en Dali heeft inmiddels meer van onze wijdde omgeving
gezien dan menig regionale inwoner. Dali steelt onze harten en we kunnen ons
dus niet voorstellen dat er iemand op de wereld rondloopt die zijn hondenhart
zo heeft kunnen breken door hem uit de auto te dumpen….
Daarom doen we nog één ultieme poging om zeker te weten dat
er niet iemand treurt om de verdwijning van ‘Dali’ uit zijn of haar leven. Maar
ook indien u meent de hond te herkennen: graag reageren. Is zijn eigenaar
overleden? Is de hond verkocht en hem op zijn nieuwe adres gesmeerd? Is Dali al
zolang dwalende dat zijn eigenaren de hoop en de zoektocht hebben opgegeven?
Denkt u te weten van wie de hond ooit was maar wil die persoon hem absoluut
niet terug: reageer dan alstublieft ook! Want in dat geval willen wij namelijk
dolgraag een babbeltje maken met degene die hem zo aan zijn lot heeft
overgelaten….
Dali is een naam die wij hem hebben gegeven. Het is een
intacte reu, hij wordt geschat tussen de 3 á 4 jaar jong. Dali is een prachtige
herdershond, overwegend van het type Mechelaar maar een ‘scheutje’ van een wat
groter/steviger ras is niet geheel ondenkbaar.
Mocht er zich nu nog geen eigenaar melden dat begint onze
zoektocht naar die ene ultieme gouden familie waar onze Dali tot in lengte van
dagen zeer geliefd en welkom zal zijn.
En dat ultieme voor altijd thuis-huis werd snel gevonden. Dier en Projecter Jolanda en haar man Ivor opende harten en huis voor deze hele bijzondere hondenjongen. Dali leeft zijn gedroomde hondenleven!